मन्दारिनभाषा

मन्दारिन (ⁱ/ˈmændərɪn/; सरलीकृतचीनी: 官话, पारम्परिकचीनी: 官話, पिनयिन्: Guānhuà (गुआन्हुऎ); अनु. अधिकारिणाम् भाषणम्) उत्तर-नैर्ऋत्यचीनदेशस्य अधिकांशस्य पारं मातृभाषिणाम् चीनीय वा सिनिटिकभाषाणाम् समूहः अस्ति । अस्मिन् समूहे बीजिङ्ग् उपभाषा अपि अन्तर्भवति, यत् मानकचीनीभाषायाः स्वरविज्ञानस्य आधारः अस्ति ।

मन्दारिन
官話 / 官话 गुआन्हुऎ
गुआन्हुऎ (मन्दारिन्) चीनीवर्णेषु लिखितम् वामभागे सरलीकृतचीनी, दक्षिणे पारम्परिकचीनी)
विस्तारः	उत्तरस्य दक्षिणपश्चिमस्य च चीनस्य अधिकांशः भागः (सम्बन्धित लेखः मानकचीनी)
स्थानीय वक्तारः	द्वितीयभाषावक्तारः: २० कोटिः (200 मिलियन्) (तिथिः नास्ति)
भाषाकुटुम्बः	चीनीय मन्दारिन
मानकरूपाणि	मानक मन्दारिन
उपभाषा(ः)	ईशान्य बीजिङ्ग् जीलु जिआउलिआउ निम्नतरयाङ्ग्त्सी केन्द्रीयसमतल लन्यीन नैर्ऋत्य जीन् (कदाचित् पृथक् समूहः) हुइझोउ (विवादितः) डुङ्गन्
लिपिः	चीनीवर्णाः (सरलीकृतम्, पारम्पर्यिकम्) मुख्यभूमिचीनीब्रेललिपिः तैवानीब्रेललिपिः द्विकोष्ठचीनीब्रेललिपिः प्रतिलेखनम्: पिनयिन् (लातिनी) बोपोमोफो शाओजिङ्ग् (अरबी) डुङ्गन् (सिरिलिक्)
आधिकारिकस्थितिः
व्यावहारिकभाषा	China Singapore Taiwan
नियन्त्रणम्	राजकीयनियन्त्रणं नास्ति।
भाषा कोड्
ISO 639-3	cmn
Linguasphere	79-AAA-b
चीनदेशे १९८७ तमे वर्षे सिचुआनी, निम्नतरयाङ्ग्त्सी, जीन् (लघु हरितवर्णे) च सहितं मन्दारिनक्षेत्रम्, ये तर्कतः पृथक् भाषाः सन्ति
देशाः यत्र मन्दारिन प्रथम वा द्वितीयभाषा इति भाष्यते   बहुसङ्ख्यक मातृभाषा   वैधानिक वा वास्तविकरूपेण राष्ट्रियकार्यभाषा   १०,००,००० तः अधिकाः वक्तारः   ५,००,००० तः अधिकाः वक्तारः   १,००,००० तः अधिकाः वक्तारः

सम्बद्धाः लेखाः

• मातृभाषावक्तृणाम् सङ्ख्यानुसारम् भाषासूची
• भाषाकुटुम्बानाम् सूची
• भारतस्य आधिकारिकभाषाः
• चीनीभाषा
• चीन