"करूरुमण्डलम्" इत्यस्य संस्करणे भेदः

करूरुपत्तनं [[तमिऴ्‌नाडु|तमिऴ्नाडुराज्यस्य]] प्राचीनतमपत्तनेषु अन्यतमम् । तमिऴ्जनानाम् इतिहासे संस्कृतौ च अस्य पात्रं महद् अस्ति । अस्य पत्तनस्य ३००० वर्षेभ्यः अपि अधिकः इतिहासः अस्ति । प्राचीनसङ्गमकाले अपि अत्र वाणिज्यं प्रवृद्धम् आसीत् इति ज्ञायते । करूरु प्राचीनतमिऴ्प्रदेशेषु कोङ्गुनाडुनः भागः आसीत् । अत्र चेराणां, गङ्गानां, चोळानां च प्रशासनम् आसीत् । करूरुपत्तनं चेरराजानां राजधानी आसीत् । तिरुज्ञानसम्बन्धेन प्रशस्तः पशुपतीश्वरदेवालयः करूरौ चोळराजैः क्रिस्तीये सप्तमशतके निर्मितः । तदनन्तरकाले करूरुं नायकाः, टिपू सुल्तानः[[टिप्पूसुल्तानः]] च शासितवन्तः ।

ब्रिटिशाः टिपू सुल्तानंटिप्पूसुल्तानं १७८३तमे वर्षे पराजित्य करूरुदुर्गं नाशयित्वा इदं पत्तनं स्वायत्तीकृतवन्तः । आङ्ग्लोमैसूरुसमरेषु प्राणार्पणं कृतवतां योधानां स्मरणार्थं करूरुसमीपे रायनूरौ स्मारकम् अस्ति । ब्रिटिश् प्रशासने करूरुः आदौ कोयम्पुत्तूरुमण्डलस्य, ततः तिरुचिरापळ्ळिमण्डलस्य भागः आसीत् ।

करूरुमण्डलं प्रति [[केरळम्|केरलतः]] हस्तसीवनोद्यमः आगतः । अद्य उत्तमगुणवत्तया अत्रत्यानि उत्पादनानि अन्ताराष्ट्रियस्तरे अमूल्यानि सन्ति ।

करूरुमण्डलं बस्‌यानशरीरनिर्माणोद्यमार्थम् अपि प्रसिद्धम् अस्ति । दक्षिणभारतस्य वैयक्तिकबस्‌यानशरीरेषु ९०% करूरुमण्डले एव निर्मीयन्ते इति उल्लेखार्हम् । अस्मिन् उद्यमे प्रतिवर्षं प्रायः २७५० कोटिरूप्यकाणां व्यवहारः भवति । करूरुपत्तने ४५तः अधिकाः शरीरनिर्मातारः सन्ति । प्रतिवर्षं ३५००तः अधिकानि बस्‌यानानि अत्र निर्मीयन्ते । कर्णाटकस्य तमिऴ्नाडुनः सर्वकारीयवस्‌यानानि अपि अत्रैव निर्मीयन्ते । [[चेट्टिनाडु सिमेण्ट्स्]] संस्थायाः, [[करूरु वैश्यब्याङ्क्वैश्य ब्याङ्क्]] तथा लक्ष्मीविलासब्याङ्क्[[लक्ष्मीविलास ब्याङ्क्]] इत्येतयोः वैयक्तिकवित्तकोशयोः मूलस्थानं करूरु । करूरुप्रदेशे नीलराग-इन्द्रनील-चन्द्रकान्तप्रभृतीनि अमूल्यरत्नानि अपि लभ्यन्ते ।