"कारैक्काल् अम्बा" इत्यस्य संस्करणे भेदः

नागपट्टिनम् नाम एकस्मिन् नगरे “ निधिपतिः “ नाम कश्चन व्यापारी आसीत् । तस्य पुत्रः आसीत् “ परमदत्तः “ । तेनसाकम् पुनितवत्याः विवाहः जातः । दनदत्तस्य पुनितवती अनन्या पुत्री । अतः सः तस्यै गृहस्ताश्रम प्रवर्तनार्थम् तत्रैव सर्वविध सौखर्यानि कल्पितवान् । तयो:कृते कारैक्काल् प्रदेशे एव पृथक् गृहम् , प्रभूतम् धनञ्च वयस्थापितवान् । परमदत्त: तम् धनम् उपयुज्य वाणिज्यम् कृत्वा सम्पादयन् आसीत् । तस्य पत्नी अपि सुगुणवती आसीत् । सा शिवम् स्मरन्ती शिवभ्क्तेभ्यः भोजनम् , धनम् इत्यादीनि दत्वा गृहस्थाश्रमधर्मान् सुष्टु परिपालयन्ती आसीत् । एवम् तयोः जीवनम् सम्यक् प्रचलत् आसीत् । ▼

तदा एकस्मिन् दिने कश्चन परमदत्ताय आम्रफलद्वयम् दत्तवान् । परमदत्त: ते गृहम्प्रति प्रेषितवान् । पुनितवती अपि ते फले स्वीकृत्य स्थापितवति । ▼

तस्मिन् अवसरे शिवभक्तः एकः बुभुक्षया पीडितस्सन् तत्र आगतः । तस्य स्थितिम् अवगत्य पुनितवती तम् भोजयितुम् चिन्तितवति । किन्तू तस्मिन् समये गृहे अन्नम् केवलम् सिद्धम् आसीत् । व्यञनाधिकम् तु न सिद्धम् । किन्तू सा बुभुक्षितम् शिवभक्तम् प्रतीक्षाम् कारयितुम् न इष्टवति । तत् केवलम् न शिवभक्ताय भोजनदानम् तस्याः सौभाग्यम् इति सा चिन्तितवति । अत: सा परमदत्तेन प्रेषितयो: आम्रफलयो: मध्ये एकम् कर्तयित्वा भोजनेन् साकम् परिवेषितवति । तस्य बुभुक्षामपि निवारितवति । शिवभक्त: अपि आतृप्तिम् भुक्त्वा सन्तोषेण तत: निर्गत: । ▼

परमदत्त: मध्याह्ने गृहम् आगत्य हस्तपादाधिकम् प्रक्षाल्य भोजनार्थम् उपविष्ठवान् । पुनितवति अन्नेन सह व्यञनाधिकम् परिवेष्य आम्रफलमपि परिवेषितवति । परमदत्त: आम्रफलम् खादित्वा तस्य रुच्या आनन्दम् प्राप्तवान् । अत: सः “ इतोपि एकम् फलम् अस्ति खलु तदपि ददातु “ इति प्रार्थितवान् । ▼

अन्यफलम् शिवभक्ताय दत्तम् इति वक्तुम् शक्यम् चेदपि पतिव्रता सा पत्यु: रुच्यास्वदनभङ्गम् कर्तुम् अनिच्छया गृहस्यान्तः गत्वा शिवस्य चरणारविन्दम् ध्यायति स्म । सा हृदयपूर्णम् शिवम् प्रार्थितवति । शिवस्य अनुग्रहेण इतोपि एकम् फलम् अपि प्राप्तवति । सा सन्तोषेण तम् फलम् पत्यु: कृते परिवेषितवति । ▼

परमदत्तः तम् फलम् यदा खादितवान् तदा महदाश्चर्यम् अनुभूतवान् । “ किमिदम् ! देवामृतस्यापेक्षया अपि रुचिपूर्णम् अस्ति । अहम् पूर्वम् यत् खादितवान् तस्य रुचि: न एतस्य इति चिन्तयन् पुनितवतिम् पृष्ठवान् “ कुत: एतत् फलम् प्राप्तम् ? सत्यम् वद “ इति । सा अपि पतिव्रताया: धर्म: पतिम्प्रति सत्यकथनमेव उचितम् इति मत्वा प्रवृत्तम् सर्वम् उक्तवति । किन्तू परमदत्त: तस्या: वाक्ये विश्वासम् न कृतवान् । अतः सः “ एतत् सर्वम् सत्यम् चेत् शिवम् प्रार्थयित्वा इतोपि एकम् फलम् प्रप्नोतु “ इति आदिशति स्म । सा पुनः गत्वा प्रार्थितवति । शिवानुग्रहेण अन्यत् फलमपि प्राप्तवति । परमदत्तस्य हस्ते सा तम् फलम् दत्तवति । एतत् सर्वम् दृष्ट्वा परमदत्तः चकितः । परमदत्तस्य मनसि भयम् उत्पन्नम् । स्वपत्न्याः उपरि भक्ति: अपि अभवत् । तदनन्तरम् सः तयोः मध्ये पति-पत्नि सम्पर्कम् त्यक्तवान् । किञित् कालानन्तरम् नौकायाम् विदेशीयाः यानि वस्तूनि इच्छन्ति तानि सर्वाणि स्वीकृतवान् । समुद्रानन्तरम् गत्वा व्यापारम् कृत्वा आगच्छामि इति उक्त्वा ततः प्रस्थितवान् । विदेशे व्यापारेण प्रभूतम् धनम् सम्पादितवान् । ततः सः पाण्ड्यराज्यम्प्रति गत्वा द्वितीयविवाहम् कृत्वा पुत्रीमपि प्राप्तवान् । पुत्र्यै “ पुनितवति “ इति नामकरणमपि कृतवान् । ▼

एतम् विषयम् ज्ञात्वा पुनितवत्याः बान्धवाः ताम् तस्याः पत्युः सकाशम् नीतवन्तः । तस्याः आगमनम् ज्ञात्वा परमदत्तः सकुटुम्भम् ताम् मिलित्वा तस्या: पादौ पतित्वा नमस्कृतवान् । चकिता पुनितवाति बान्धवानाम् पृष्ठ तः गत्वा स्थितवति । “ किमर्थम् पत्न्याः पादम् नमस्करोति ? “ इति बान्धवाः अपृच्छन् । ▼

तच्छृत्वा परमदत्तः “ एषा सामान्या नास्ति , तस्याः दैवीकशक्तिम् अवगत्यैव दूरम् गतवान् अस्मि । मम पुत्र्यै अपि एतस्याः नाम एव स्थापितवान् अस्मि । एतस्याः पूजामेव कर्तुम् अर्हम् अहम् । भवन्तः अपि एतस्याः पूजाम् कुर्वन्तु , तेन भवतामपि सद्गतिः भवति “ इति उक्तवान् । तस्य वाक्येन बान्धवाः आश्चर्यचकिताः अभवन् । ▼

परमदत्तस्य वाक्यम् शृत्वा पुनितवति शिवस्य चरणारविन्दम् एकाग्रचित्ततया ध्यात्वा “ हे भगवन् ! मम पत्युः सङ्कल्पः एवम् अस्ति , तस्मै एव एतम् सौन्दर्ययुक्तम् शरीरम् वहन्ती अस्मि ; इत:परम् एतत् शरीरम् मह्यम् मास्तु , भवानेव मम शरीरात् त्वचम् निष्कासयतु । भवतः भूतगणेषु अन्यतमम् पैशाचरूपम् ददातु इति सम्प्रार्थितवति । ▼

तदानीमेव तस्याः शरीरात् त्वक्भागः निर्गतः । अस्थि केवलम् स्वीक्रुत्य पैशाचरूपम् प्राप्तवति पुनितवति । तस्याः रूपम् दृष्ट्वा भीताः बान्धवाः ताम् नमस्कृत्य ततः निर्गताः । ▼

तदनन्तरम् भगवतः स्मरणमेव कुर्वती कालम् यपितवति सा । प्रथमतया “ अद्भुततिरुवन्तादि “ नाम प्रबन्धम् रचितवति । पुनः “ तिरुविरट्टैमणिमालै “ प्रबन्धोपि विरचितः तया । तदनन्तरम् शिवानुग्रहेण शिवस्यनिवासस्थानम् कैलासपर्वतम्प्रति प्रस्थिता सा । पुनितवत्या: पैशाचरूपम् दृष्ट्वा जना: भीत्या आस्चर्येण च धावितवन्तः । किन्तू सा तु मनोवेगमतिरिच्यापि वेगेण यात्राम् कृतवति शिवम् द्रष्टुम् । ▼

कैलासपर्वतस्य समीपम् गत्वा तम् पर्वतम् पादाभ्याम् आरोहणम् पापाय इति मत्वा शिरसा एव आरूढवति । तदा शिवस्य पूर्णा दृष्ठिः अपि तस्याः उपरि पतिता । तदा पार्वती शिवम् पृष्ठवति “ का एषा पर्वतम् शिरसा आरोहति ? “ इति । “ सा वात्सल्येन आवाम् लालयति अम्बा एव “ इति शिवः उत्तरम् अवदत् । समीपमागताम् पुनितवतिम् दृष्ट्वा “ हे अम्ब ! “ इति शिवः आहूतवान् । पुनितवति अपि “ हे पितः ! “इति आहूतवति । ▼

ईश्वरः पुनितवतिम् “ एतावत् पर्यन्तम् आगतम् त्वया । किम् वरम् प्रतीक्षते “इति अपृच्छत् । सा “ हे करुणासिन्धो ! सर्वदा तव पादारविन्दयो: एव मम मतिः भवतु । पुनः मम जननमेव न भवेत् । विधिवशेन भवति चेदपि तव स्मरणेन एव भवितव्यम् । तव आनन्दतान्डवसम्ये पादयोः अधः भूत्वा सर्वदा तव नाट्यम् द्रष्टव्यम् मया “ इति सम्प्रार्थितवति । ▼

अम्बा यद्यत् प्रार्थितवति तत् सर्वम् दत्वा ताम् अनुग्रहितवान् शिवः । सः ताम् दक्षिणभारतस्थ “ तिरुवालङ्काडु “ प्रदेशम् गत्वा उषित्वा मम आनन्दताण्डवम् सर्वदा दृष्ट्वा , माम् गायन्ती भवतु “ इति ताम् अनुग्रहपूर्णम् प्रेषितवान् । ▼

कैलासपर्वतात् निर्गत्य शिरसा एव गत्वा तिरुवालङ्काडुम् प्राप्तवति अम्बा । शिवेन “ अम्बा “ इति आहूता इति कारणेन , ” कारैक्काल् “ प्रदेशस्था इति कारणेन च तस्याः नाम “ कारैक्काल् अम्बा “ इति आगतम् । अद्यापि तिरुवालङ्काडु प्रदेशे शिवस्य समीपे एव करैक्काल् अम्बाया: मूर्तिः अस्ति ।▼