"वैदिकी संस्कृतिः" इत्यस्य संस्करणे भेदः

। विवाहकालस्य इयं प्रार्थनाऽस्ति- - - हे इन्द्रदेव! इमां स्त्रीं दशपुत्रासन् देहि- -

वैदिकसंस्कृतेः आर्थिकं जीवनम्–वैदिककाले आर्थिकजीवनस्य आधारः कृषिः, पशुपालनादिकं च उपलभ्यते। कृषिकर्मणि वृषभाः प्रायुज्यन्त। भूमिसेचनसाधनानि नदी-कूपजलाशय-कुल्यादीनि अभूवन्। अन्नेषु गोधूम-यव-त्रीहि-चणक-माष-तिलादयो मुख्या:। संस्कृतनिबन्धमंजूषा व्यापारकर्मणि प्रवृत्ताः वणिजोऽभवन्। वस्तुक्रयविक्रयं व्यापारकर्मणि समुद्रव्यापारावस्थितिः अपि मुख्यमासीत्।

भारतीयानामाचारव्यवहारसमाजराज्यव्यवस्था श्रुतिप्रामाण्यमूला विद्यते। ऐतरेयब्राह्मणे * शासनविषयिणी घोषणा वर्तते।वर्तते । यथा-ॐ स्वस्ति। साम्राज्यं भौज्यं स्वाराज्यं वैराज्यं आान्ताद्, आापराधात् पृथिव्यै समुद्रपर्यन्ताया एकराड् इति। ब्राह्मणभागेषु विस्तरेण वैदिकी शासनप्रणाली-'''1.साम्राज्यम्, 2.भोज्यम्, 3.स्वाराज्यम्, 4.वैराज्यम्, 5.महाराज्यम्, 6.आधिपत्यम्, 7.सामन्तपर्यासा, 8.पारमेष्ठ्यम्, 9.जानराज्यम्''', ब्रह्मचर्येण राजा राष्ट्रपुरुषो वा राज्याधिक्रियते। अत एव कौटिल्याचार्योऽपि सुखस्य मूलं धर्मः धर्मस्य मूलमर्थः अर्थस्य मूलं राज्यम् राज्यस्य मूलमिन्द्रियजयः तन्मूलं विनयः । तन्मूलं वृद्धोपसेवेत्यादिकमुजहार।वृद्धोपसेवेत्यादिकमुजहार -। - सर्वे जनाः संस्कृतिपरिपालका भवन्तु इति निर्देष्टव्यम् संस्कृतिपालनार्थमेव वस्तुतः कस्यापि देशस्य राष्ट्रस्य वास्तित्वम् उपयुज्यते, यतः कस्यापि देशस्य सर्वोच्चो यो निधिः स संस्कृतिः निधिः। वैदिक-आदर्शीन् गृहीत्वा भारतीयसंस्कृतेः श्रद्धापरायणा अनुयायिनैः पोषकाश्च जायेरन्। अस्मिन् देशे प्रचलतां मतमतान्तराणां सम्प्रदायानाञ्च मूले स्थिरीभूय