अहोबलः

भारतीयसङ्गीतस्येतिहासे अहोबल इत्येतदेकमविसमरणीयं नाम। दक्षिणभारतेऽयं जातः। प्रायशः सप्तदशशतकस्य पूर्वार्धेऽयं जात इति तर्क्यते। अस्य पिता कृष्णपण्डितः संस्कृतज्ञः। स पुत्रं संस्कृतमपाठयत् । ततोऽहोबलः सङ्गीतविद्यामधीतवान्। दाक्षिणात्ये सङ्गीते स नैपुण्यमध्यगच्छत्। ततस्तेनोत्तरभारतीयसङ्गीतस्याध्ययनमारब्धम्। १९५०तमे ख्रिस्ताब्दे सङ्गीतपारिजातनामा ग्रन्थस्तेन विरचितः। अस्मिन्ग्रन्थ उत्तरभारतीय-दक्षिणभारतीयसङ्गीतयोर्विवेचनमस्तीत्युभयत्रायं प्रमाणभूतो जातः। वीणातन्तौ १२ स्वराणां स्थाननिर्धारणं तेन कृतम्।स्वारानुगुणं तन्तुदैर्घ्यं तेन निश्चितम्। ततः पूर्वं स्वराणामुच्चनीचताया निर्धारणं श्रुतुद्वारा भवति स्म। स्वराणां द्वादशेति सङख्यापि तेनैव निश्चिता। तसय निर्वाणं १७तमे शतके उत्तरार्धे अभवत्।