"सिद्धगङ्गा" इत्यस्य संस्करणे भेदः

सिद्धगङ्गा (Siddaganga) [[कर्णाटक]]राज्यस्य [[तुमकूरु]]मण्डले विद्यमानं किञ्चन क्षेत्रम् । प्रसिद्धः सिद्धगङ्गामठः शिवशरणानां पुण्यक्षेत्रं विद्यते । आधुनिककाले सिध्दगङ्गायाःसिद्धगङ्गायाः नाम विश्र्वाद्यन्तं प्रसृतम् अस्ति । अत्र चलद्देवः इति कथ्यमानः कर्मयोगी शिवकुमारस्वामीजीशिवकुमारस्वामी वसति । शिवकुमारस्वामिनः कारणतः सिध्दगङ्गा सुवर्णाक्षरै लेखितुंसिद्धगङ्गा योग्याउल्लेखार्हा जाता । सिध्दगङ्गांसिद्धगङ्गां परितः प्रेक्षणीयानि स्थानानि बहूनि सन्ति ।

'''रामदेवरबेट्ट, सिध्दगङ्गासिद्धगङ्गा, सिद्दरबेट्टसिद्धरबेट्ट, देवरायपट्टस्य शिवालयः , गूळूरू, बेळगुम्ब, गुब्बि एडेयूरूएडेयूरु, ,कुप्पूद्र,''' इत्यादीनि स्थलानि प्रेक्षणीयानि सन्ति । ऐतिहासिकदृष्ट्या पौराणिकदृष्ट्या एतानि प्रसिध्दानिप्रसिद्धानि । एतादृशैः पवित्रस्थानैः परिवृतमस्ति सिध्दगङगाक्षेत्रम्सिद्धगङगाक्षेत्रम् । एतदेकं पुण्यक्षेत्रम् । एतत् तुमकूरूजिल्हायाम्[[तुमकूरु]]मण्डले अस्ति । बेङगलूरूतः[[बेङ्गळूरु]]तः ४० कि.मी दूरे अस्ति । एतत् क्षेत्रं प्रति सर्वमतीयाः अपि भक्त्या आगच्छन्ति । प्रायशः सर्वैरपि सिद्दगङगाक्षेत्रंसिद्धगङ्गाक्षेत्रं दृष्टम् । एका गाथा [[कर्णाटक|कर्णाटके]] प्रचलति सिध्दगङ्गांसिद्धगङ्गां गच्छति चेत् गुहे ( एकविधाहारविशेषः) ऋणं न भवति । अर्थात् पुष्कलःयथेष्टं भोजनप्रसादः लभ्यते इति । एतदेकं मुक्तिदायकं स्थानम् गोसलसिध्देश्वरः[[गोसलसिद्धेश्वरः]] [[तोण्टदलिङ्गेश्र्वरः]] इत्यादयः विरक्ताः अत्र शान्तिं प्रतिष्ठापितवन्तः । सहस्राधिकाः छात्राः अत्र पठन्ति । नित्यदासोहकारणतः एतत् क्षेत्रं समाजस्य विशिष्टोपकारकम् अस्ति ।

एकदा ग्रीष्मकाले जलाभावः आसीत् । गिरौ जलम् अभिकेषार्थं न प्राप्तमेव । पानार्थमेव जलं नासीत् अभिषेकार्थं कुतः? तदा एषः तपस्वी तपोनिरतं श्रीतोण्टदलिङगेश्र्वरं दृष्ट्वा नमस्कृतवान् । निवेदितवान् " देव, तृषा जायते । अभिषेकार्थं जलं नास्ति । कुत्रापि जलं नास्ति " इति।इति । एषा प्रार्थना तोण्टदलिङगेश्र्वरेण श्रुता । सः [[शिवः|शिवं]] प्रार्थितवान् । तदा तस्य पुरतः [[गङ्गा]] उद्भूता । तदा तपस्वी गङ्गायां स्नात्वा तृषां च परिहृत्य स्थितवान् । तस्मिन्नेव समये सिध्दलिङगेश्वरेणसिद्धलिङ्गेश्वरेण ज्वालिते दीपस्तम्भे तैलं न्यूनं जातम् । सद्यः एव दीपः तैलाभावात् निर्वाप्यते इति स्थितिः आगता । तदा गङ्गाजलं तत्र पूरितम् । पुनश्र्च दीपः प्रज्वलितः ।

एतत् दृष्व्टा तपस्वी आश्र्चर्यचकितः जातः । सिध्दलिङ्गेश्र्वरंसिद्धलिङ्गेश्र्वरं नमस्कृतवान् स्तुतवान् च । सिध्दलिङ्गेश्र्वरःसिद्धलिङ्गेश्र्वरः उक्तवान् " एतस्मिन् क्षेत्रे [[गङ्गा]] स्थितवती । इतः सिध्दगङ्गा'''सिद्धगङ्गा''' इति एतस्य क्षेत्रस्य नाम भवतु । सिध्दगङ्गासिद्धगङ्गा प्रसिद्धिं प्राप्नोतु इति आशीर्वादं कृतवान् । तदा आरभ्य एतत् क्षेत्रं सिध्दगङ्गासिद्धगङ्गा अभवत् । तोण्टदलिङ्गेश्र्वरः, गोसलसिध्देश्र्वरःगोसलसिद्धेश्र्वरः इत्यादयः विरक्ताः अत्र आगताः । अत्र मठान् स्थापितवन्तः । रुद्रस्वामिनः, सिध्दलिङ्गस्वामिनःसिद्धलिङ्गस्वामिनः, मुप्पिनस्वामिनः इति परम्परायाम् आगताः । अनन्तरमागताः श्री अटवीस्वामिनः ।

अटवीस्वामिनः मठं निर्मीय अन्नदासोहं, ज्ञानदासोहं च व्यवस्थापितवन्तः । तैः तद्दिने प्रज्वालितप्रज्वालितः दीपः अद्यापि निरन्तरं प्रज्वलति । अटवीस्वामिनः अलौकिकाः आसन् । अनेकान् भक्तान् उध्दृतवन्तःउद्धृतवन्तः । एतेषां तपसः प्रभावात् श्रीक्षेत्रं प्रति बहवः भक्ताः आगन्तुम् आरब्धवन्तः । दिने दिने एषा संख्या वर्धमाना एव अस्ति ।

सिध्दगङ्गायाःसिद्धगङ्गायाः इतिहासे उद्यान शिवयोगिनां[[उद्यानशिवयोगी|उद्यानशिवयोगिनां]] नाम अपि प्रमुखम् अस्ति । एते स्वामिनः ज्ञानिनः । एते अन्नदासोहं, ज्ञानदासोहं, महोत्सवःमहोत्सवम् इत्यादिकं प्रचालितवन्तः । मठस्य प्रगतौ कारणीभूताः एते । १९०१ तमे वर्षे अत्र यात्रामहोत्सवः आरब्धः । अद्यापि बहुसम्यक् महोत्सवः सिध्दगङ्गायांसिद्धगङ्गायां प्रचलति । श्री[[शिवकुमारस्वामी|श्रीशिवकुमारस्वामिनां]] काले महोत्सवः वैभवपूर्वकं प्रचलति । महोत्सवे कनीयं सःकनीयांसः, वयस्काः, ज्येष्ठाः, धनिकाः, दरिद्राः, विभिन्नजातीयाः भेदभावं विना आगच्छन्ति । सिध्दगङ्गदेवेनसिद्धगङ्गदेवेन अनुगृहीताश्र्च भवन्ति । हेरम्बकविः " सिध्दलिङ्गेश्र्वर साङ्गत्येसिद्धलिङ्गेश्र्वरसाङ्गत्ये " सिध्दगङ्गाजलस्यसिद्धगङ्गाजलस्य महिमानं वर्णितवान् । सिध्दगङ्गायाःसिद्धगङ्गायाः माहात्म्यं कर्णाटकात् बहिरपि प्रसृतम् अस्ति ।

[[महाशिवरात्रिः|शिवरात्रौ]] सिध्दलिङ्गेश्र्वरनाम्निसिद्धलिङ्गेश्र्वरनाम्नि यात्रामहोत्सवः प्रचलति । दशदिनानि उत्सवः भवति । अन्तिमदिने कल्याण्याम् [[उडुपोत्सवः]] भवति । [[पञ्चब्रह्मोत्सवः]] अपि भवति । एतत् द्रष्टुं लक्षाधिकाः जनाः आगच्छन्ति । सिध्दगङ्गायाम्सिद्धगङ्गायाम् अनेके गुहाः सन्ति । तत्र सप्त अथवा अष्ट उत्तमस्थितौ सन्ति । क्रि.श १३००-१३५० सिध्दगङ्गायांसिद्धगङ्गायां मठः स्थापितः स्यात् इति पण्डितः एरेसीमे अभिप्रैति । सिध्दगङ्गाक्षेत्रंसिद्धगङ्गाक्षेत्रं कर्मयोगिनःकर्मयोगिनां शिवकुमारस्वामिनां कारणतः जगत्प्रसिध्दंजगत्प्रसिद्धं जातम् । शिवकुमारस्वामीजी
शिवकुमारस्वामी १९०८ तमे वर्षे एप्रील् प्रथमदिनाङकेप्रथमदिनाङ्के जन्म प्राप्तवान् । एतस्य माता गङ्गय्या पिता होन्नय्यः । १९३० तमस्य वर्षस्य मार्च २ दिनाङ्के श्रीमन्निरञ्जनस्वरूपिशिवकुमारस्वामीति नामाङकनं श्री उद्दान शिवयोगिना कृतम् ।

शिवकुमारस्वामीजी बहुपरिश्रमेण मठं वर्धितवान् । इदानीमत्र अष्टसहस्राधिकच्छात्राः विद्याभ्यासं कुर्वन्ति । शिवकुमारस्वामिनः सर्वमतसिध्दान्तानपिसर्वमतसिद्धान्तानपि अङ्गीकुर्वन्ति । सर्वे स्वमतं सम्यक् पालयन्ति चेत् सर्वत्र शान्तिः आनन्दश्र्च भविष्यति इति तेषाम् अभिप्रायः । १९६६ तमे वर्षे क्षामकाले एतैः कृतं दासोहं पश्यामश्र्चेत् स्वामिनां दृढसङ्कल्पः, अलौकिकशक्ति:, व्यक्तित्वं च ज्ञायते । मठे इदानीं प्रतिदिनं १०० तः १५० पल्लमितात् धान्यात् अन्नं वा पिष्टं वा कुर्वन्ति । एतत् अनेकराष्ट्रनायकाः दृष्टवन्तः । एतत्तु श्रीचरणानां तपोबलम् । सिध्दगङगायाःसिद्धगङ्गायाः महत्त्वं, सिध्दलिङ्गेश्र्वरस्यसिद्धलिङ्गेश्र्वरस्य कृपा इति भाव्यते । धारवाडविश्र्वविद्यालयः १९६६ तमे वर्षे स्वमिभ्यः गौरवडाक्टरेट्पदवीम् अयच्छत् । एते कर्णाटकरत्नप्रशस्तिना पुरस्कृताः सन्ति । शतायुषिणामेतेषां क्रियाशीलता आश्र्चर्यं जनयति ।

वज्रस्य वज्रमेव यथा उपमानं भवति तथैव स्वामिनाम् अन्यत् उपमानं न लभ्यते । तोलयितुं न शक्यते अन्यैः सह । सिध्दगङ्गासिद्धगङ्गा तु तीर्थक्षेत्रं, शिक्षणक्षेत्रं, दासोहक्षेत्रं, शरणक्षेत्रम् इति कारणतः कर्णाटकस्य सर्वान् भक्तान् आकर्षति । इदानीं सिध्दगङ्गामठस्यसिद्धगङ्गामठस्य उत्तराधिकारी श्री सिध्दलिङ्गस्वामी[[सिद्धलिङ्गस्वामी]] । एतस्य पूर्वाश्रमस्य नाम विश्र्वनाथः । शरणदम्पत्योः सदाशिवशिवरुद्रम्मयोः अन्तिमः पुत्रः । एतस्य जन्म २२-७-१९६३ तमे वर्षे कञ्चगलुबण्डेमठे अभवत् । एषः शिवकुमारस्वामिनाम् अनुग्रहं प्राप्तवान् । १९८८ मार्च ३१ तमे वर्षे सिध्दगङ्गामठस्यसिद्धगङ्गामठस्य उत्तराधिकारी जातः । मठस्य प्रत्येकस्मिन् कार्ये उत्साहेन भागं स्वीकुर्वन् अस्ति एषः। शिवशरणक्षेत्रेषु अद्य सिध्दगङ्गासिद्धगङ्गा प्रभाविनी अस्ति । एतस्य क्षेत्रस्य दर्शनेन सर्वे स्वदु:खादिकं परिहर्तुं शक्नुवन्तिविस्मरन्ति । १२ शतके बसवादिबसवादिभिः शिवशरणैः प्रज्वालितः प्रदीपः अद्य विश्र्वमेव प्रकाशयति । प्रज्वलतां तीर्थक्षेत्राणां सन्दर्शनेन पापानि नष्टानि भवन्ति । अस्माकं व्यक्तित्वं प्रज्वलति । एकैकः अपि जीवने एकदा वा शिवशरणक्षेत्रं पश्यति चेत् उत्तमम् । एतत् काशीक्षेत्रदर्शनस्य पुण्यं ददाति ॥