सर्वमेतदृतं मन्ये...

श्लोकः सम्पादयतु

गीतोपदेशः

सर्वमेतदृतं मन्ये यन्मां वदसि केशव ।

न हि ते भगवन्व्यक्तिं विदुर्देवा न दानवाः ॥ १४ ॥

अयं भगवद्गीतायाः दशमोऽध्यायस्य विभूतियोगस्य चतुर्दशः(१४) श्लोकः ।

सर्वम् एतत् ऋतं मन्ये यत् मां वदसि केशव न हि ते भगवन् व्यक्तिं विदुः देवाः न दानवाः ॥ १४ ॥

केशव ! मां यत् वदसि एतत् सर्वम् ऋतं मन्ये । भगवन् ! देवाः ते व्यक्तिं न विदुः, न हि दानवाः ।

केशव = हे कृष्ण !

मां यत् वदसि = मां यत् कथयसि

एतत् = इदम्

सर्वम् = सकलम्

ऋतम् = सत्यम्

मन्ये = भावयामि

भगवन् = हे देव

देवाः = सुराः

ते = तव

व्यक्तिम् = प्रभावम्

न हि विदुः = न हि जानन्ति

न दानवाः = असुराः अपि न जानन्ति ।

नाशयामि = विध्वंसयामि ।

कृष्ण ! माम् उद्दिश्य यद्विषयं कथयसि इदं सर्वं सत्यं मन्ये । हे भगवन् ! सुराः तव प्रभावं न जानन्ति । असुराः अपि न जानन्ति ।